Ege ve Akdeniz kıyılarına yaptığı her seyahatte, keçiler takılırdı kafasına.
Stabilize yol kenarlarında, 2/B’ye dönüştürülmesi caiz ormanlıklarda görürdü onları. Bazen de plaj manzaralı bir yamaçta… Güneşlenen üstsüzlere, inşaat sezonundan bakiye röntgenciler gibi dikerlerdi gözlerini.
Anlayamayan Adam, şimdi bir kez daha keçiler coğrafyasındaydı. Karnı acıkmış, canı çöp şiş çekmişti.
Yol kenarında çardak altı bir restorana girdiğinde, yine o soru belirmişti aklında aniden:
Otlatılan, yapraklatılan keçilerin akıbeti ne oluyordu acaba?
Keçiler sayılamayacak kadar çoktu, ancak ortada keçi eti yediğini veya birilerine
servis ettiğini söyleyen yoktu...
Vitrininde, “Keçi eti satılır” levhası asılı kasap olmadığı gibi; mönüsünde,
“Terbiyeli keçi şiş” yazan restoran da bulunmuyordu.
Eğer karın doyurmuyorlarsa, on binlerce keçiyi beslemenin ne âlemi vardı?
Beslenip büyütülüyorlardı da ne oluyordu?
İçlerinden meslek erbabı çıkmadığı malumdu. Yalan değilse, tek bir şansları vardı.
Koyunun olmadığı yerde ‘Abdurrahman Çelebi’ olmak...
Bıçak altına yatırılmıyorsa o keçiler, belli bir süre yaşayıp ecelleriyle mi
ölüyorlardı?
Eğer öyleyse, neden o yöredeki kasabaların ‘Asri Keçi Mezarlığı’ yoktu?
Mis kokularıyla, Tarım Orman ve Köy İşleri Bakanlığı’nın kadrolu süs hayvanı
mı oluyorlardı?
Anlayamayan Adam, başka ipuçlarına gereksinim duyunca, ishal olan birileri
var mı diye de bakınmıştı, keçilerle sıcak temas kurduğu her bölgede. Dişi keçi
etinin bağırsak bozduğu, etobur kentli efsanesiydi ne de olsa.
Ayak bastığı topraklarda buna dair yıvışık bir kanıt elde edememişti o güne
değin…
Yalnızca, zeytine benzetip birkaç kez ağzına atmaktan kendini alamadığı
miktarlıca keçi boku habbesine rastlamıştı keçi yollarında.
Dişi keçi etinin bağırsaklara dokunduğu gerçek miydi? Bu iddiada doğru değilse,
iddiacıların bağırsaklarında yaşanan psikosomatik bir araz mıydı?
Daha da önemlisi, koyunun bulunmadığı yerde keçi eti yememek mümkün
müydü?
Olamazdı herhalde, hayvancılık sektörünün ekonomik ruhuna aykırıydı böyle bir
şey.
Cinsi saklanarak veya önüne ‘koyun’ sıfatı eklenerek çöp şiş yapılınca, keçi
etinin lezzetine doyulmuyordu belki de.
Anlayamayan Adam, soru işaretlerinden iyice bunalmıştı. Kabaran iştahını
oyalamak için bir bardak yayık ayranı istedi, keçi sütünden yapılıp yapılmadığı
sorgulamadan. Nasıl olsa keçi sütünden peynirin itibarı yerindeydi, hakkında atıp
tutan yoktu.
Yakınlardan bir yerden, keçilerin vazgeçilmez gerdan takısı çıngırakların
çıngırdaması geliyordu kulağına.
Başında sipariş almak için dikilen sert bakışlı, el yıkama alışkanlığı kısıtlı, yerli
turisti aşağılayan bakışlı, ter kokulu garsonun sabrını taşırma pahasına
düşünmeye devam etti.
Kim bilir? Belki de keçiler hakkında yürütülen dezenformasyondu, onların etini
itibarsız kılan, küçümsenmelerine yol açan.
Bir komplo teorisi üretiverdi oracıkta: Sarp kayalıklara tırmanma kabiliyetleri,
şeytani zeka fışkırtan bakışları, inatçı kişilikleri, keçi sakallı entelektüel
görünüşleri bazı köylüleri ‘ırahatsız’ etmişti büyük olasılıkla. Kendi aralarında
yarışmakta bile zorlanırken, karşılarına bir de keçilerin rakip çıkması huzurlarını
bozmuştu besbelli. Rayiç koyun kültürüne muhalif keçilerle yarışmaları mümkün
değildi ne de olsa. Muhtemelen bu sebepten onları dışlamış; etini piyasaya
sürerken adını anmaz olmuşlardı.
Anlayamayan Adam, durumu biraz olsun anlamış ve bu nedenle huzura
kavuşmuştu artık. Bir gayret toparlandı, keçi inadını bırakıp bir buçuk porsiyon
çöp şiş yemeye karar verdi. Yanında mevsim salatası, keçi peyniri, kavun, şalgam
suyu ve bir küçük rakı…
Ali Sefünç
Yorumlar :
4/6/2009 - Dışlanılmak üzerine
Yazan: Şems
Ali bey yazınız, uslubunuz mükemmel ve asıl konu mükemmel. Bazı yazınıza yorumları ile katılmış değerli arkadaşların maalesef idrak edemedikleri konunun bu aralar dışlanmışlık diye tabir ettiğimiz aslen sairlenmek olan haleti ruhiye ile olan alakası var. Her ne kadar alkol ile ilgili kısmı tasvib etmesemde netice itibarı ile bir sanatcının tercihi mes'elesidir diyerek eklemek istiyorum. Akıllı insanlar tarih boyunca muhtelif zul'um ve acıya hep cahiller ve aklı kifayet edemeyenlerce tabii edilmediler mi? İşte burada keçiler aklın ve basiretin erdemini temsil ederken o bahsi mevzu bile olmayanlar yani koyunlar akılsızlığın teşbihi oluyor. Fevkalade bir benzetme zaten eski medeniyetimizi şahsi hak ve ideallerin insanı vasfiyete saygısı neticesi kurmadıkmı? Ne oldu da evlatlarımızı sobalarada yakar, ve akrabalarımızı kuşuna dizer hale geldik? Bu mevzunun kalbi bu yazıda yatıyor aklı olan her hür insan ki bize öğretilende odur aklını kullanmak mecburiyetindedri ve Cenab-ı Hakk'ın buyruğudur. Tebrik ediyorum ve bu mey'an yazılarınzı hasretle bekliyorum.
4/6/2009 - Ali Sefünç
Yazan: Süreyya Yılmaz
tesadüfen bulduğum bu siteniz sayesinde yazınızı okudum. sürekli okuyan biri olmama rağmen adınızı ve kitaplarınızı web den keşfetmek gerçekten üzüntü verici. ancak şaşırmıyorum ülkemizdeki edebiyat maalesef bir kaç yazarın tekelinde. biz taşrada bize ne sunulursa onu okuyabildiğimizden sizi okuyamamış olmanın sıkıntısını hele yazılarınızı okuduktan sonra daha fazla çekiyoruz. inanın bakış açınız ve tarzınız aradığım ama bulamadığım o edebiyat zevkini bana tekrar tattırdı. lütfen ama lütfen yazılarınızın devamını tüm yüreğimle istiyorum.
4/6/2009 - keçi
Yazan: farozlu
Ali Sefunç bey,
Yazı güzel ama eksik olmuş şöyleki ; bir kere keçi iç Anadolunun bir hayvanıdır, biz yemeyiz genellikle bizim buralarda büyükbaş tercih ediliyor. Şimdi keçi falan kesilirken yüzülür ya işte onu yaparken eğer ete kıl kalırsa bu adamı hasta eder. Keçiye alışık olmak lazım bide keçi bizim buralarda orman yediğinden iyi bakılmaz. Sizin keçi yemdiğiniz düşünüyorum bencede yemeyin :) size tercih etmem. Ayrıca dikkat edersek gelişmiş medeni toplumlar hep büyük baş onun için mesela biz karadeniz de daha zenginiz iç Anadolu fakir ayrıca balık proteinide zekamıza etki ediyor :) biraz öğünmemiz gerekiyor öbür bölgelerdeki arkadaşlar keçileri kesip ihraç etsinler çine afrikaya falan o parayla büyükbaşa dönsünler. benim diyeceğim aslında çok ama sanatçya sağgıdan kısa kesmek mecburiyetindeyim keşke her yazar sizin gibi blok açsa bize düşünce olarak çok faydalı olur, kitabınız internette var inşAllah alıp okuyacağız.
3/6/2009 - Keçiler Üzerine Yazılar
Yazan: mertcan
Ali bey ormanlarımızı yeyip tüketen bu hayvaların sayıları azaltılmalı ve bence yerine devlet kimse yemiyorsa bu hayvanları koyun veya inek vermeli. Orman bakanlığı tarım bakanlığıyla çalışıp çare bulmalı. Bu benim şahsi görüşüm olarak sunuluyor ama bunun üzerine siz yazın çünkü bizleri kimse dinlemez. İnternetten baktım oldukça meşhur bir yazar olduğunuzu öğrendim çok sevindim çünkü kitap okuyamıyorum işim çok olduğundan ama böyle kısa hikayeleri okuycak vaktim oluyor elinize sağlık. Ankaraya imzaya gelirseniz yazın gelip tanışırız.
